ریشه‌های اوست-کامنوگورسک به سال ۱۷۲۰ برمی‌گردد، زمانی که گروه سرلشکر آی.ام. لیخارف، در بازگشت از یک سفر اکتشافی به دریاچه زایسان، قلعه‌ای را در اینجا به عنوان بخشی از خط دفاعی ایرتیش تأسیس کرد. هدف از این قلعه محافظت از سرزمین‌های سیبری در برابر حملات دزونگارها بود.

با این حال، پس از شکست خانات جونغار در سال ۱۷۵۷، این قلعه اهمیت نظامی خود را از دست داد و به تدریج به یک مرکز تجاری مهم تبدیل شد که روسیه را با مغولستان و چین پیوند می‌داد. این شهر به یک "دروازه واقعی به رودنی آلتای" تبدیل شد، جایی که هیئت‌های اعزامی برای کشف ثروت‌های محلی از آنجا حرکت می‌کردند. محموله‌های کنسانتره سنگ معدن از طریق اوست-کامنوگورسک به مقصد بارنائول و مناطق مرکزی روسیه عبور می‌کردند. در سال ۱۸۶۸، به این شهرک وضعیت شهر اعطا شد.

منطقه اطراف اوست-کامنوگورسک مدت‌هاست که مسافران را مجذوب خود کرده است. نویسنده پاول باژوف با الهام از مناظر طبیعی که شبیه پس‌زمینه داستان‌های اورال بود، از آنجا بازدید کرد: صخره‌های رنگارنگ، کریستال‌های پراکنده و مناظر عجیب و غریب.

در اوایل قرن بیستم، این شهر به مرکز استخراج طلا در منطقه آلتای قزاقستان تبدیل شد. ذخایر پلاسری و اولیه به طور فعال استخراج می‌شدند و حجم کل طلای استخراج شده تقریباً به ۷۰۰ تن رسید، از جمله یک قطعه منحصر به فرد با وزن بیش از ۲۷ کیلوگرم. امروزه، اوست-کامنوگورسک به عنوان یک مرکز اصلی متالورژی غیر آهنی شناخته می‌شود که سرب، روی، نقره، طلا و سایر فلزات را تولید می‌کند.

علاقه‌مندان به تاریخ به اشاراتی به معبد لامایی که در اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم در همان نزدیکی وجود داشته و اکنون تنها آثار به سختی قابل توجهی از آن باقی مانده است، علاقه‌مند خواهند شد.

اوست-کامنوگورسک مدرن به طور فعال در حال توسعه است، به طور فزاینده‌ای سرسبز و دنج می‌شود، در حالی که میراث غنی آلتای را حفظ می‌کند.

عکس: از منابع آزاد