آسیای مرکزی، ۲۲ دسامبر ۲۰۲۵ – خبرگزاری کاروان اینفو. توآن اندرو نوین، مجسمهساز ویتنامی-آمریکایی، قصد دارد بهار آینده مجسمهای هشت متری از بودای بامیان را در خیابان دهم منهتن نصب کند. به گزارش نیویورک تایمز ، این مجسمه با عنوان «نوری که در کیهان میدرخشد» به عنوان نمادی از صلح، انعطافپذیری و تولد دوباره معنوی عمل خواهد کرد.
این مجسمه به سفارش کمیسیون سیاره های لاین ساخته شده و در بهار ۲۰۲۶ در پارک معلق های لاین در خیابان دهم و خیابان سی ام منهتن نصب خواهد شد.
کمیسیون های لاین خاطرنشان کرد که این پروژه به عنوان بنای یادبود یک فرهنگ گمشده و همزمان نمادی از جوهره جاودانه آن در نظر گرفته شده است. مجسمههای بودای بامیان که در افغانستان با نام صلصال شناخته میشوند، در قرن ششم ساخته شدند و در مارس ۲۰۰۱ توسط طالبان تخریب شدند.
نوئن به نیویورک تایمز گفت: «وقتی نیویورکیها برای دیدن این تصاویر بوداهای بامیان میآیند، لحظهای برای بحث عمومی بزرگ خواهد بود.»
توان اندرو نوئن در سال ۱۹۷۶ در ویتنام متولد شد و در سن سه سالگی به همراه خانوادهاش به ایالات متحده مهاجرت کرد. او در ایالات متحده بزرگ شد و مدرک کارشناسی ارشد هنرهای زیبا را از موسسه هنر کالیفرنیا دریافت کرد.
نیویورک تایمز گزارش میدهد که این مجسمهساز در حال حاضر در ویتنام ساکن است. او به خاطر ویدئوآرت و مجسمهسازیاش شناخته میشود که به شکلی شاعرانه مضامین جنگ و تروما، خاطره و شفا را بررسی میکنند.
طرح نوئن توسط کمیسیون سیاره های لاین از بین ۵۶ اثر ارسالی از ۳۱ کشور انتخاب شد. در نهایت، از ۱۲ هنرمند دعوت شد تا نمونههای اولیه مجسمههای خود را در های لاین نصب کنند.
آلن ون کپل، عضو کمیته انتخاب، خاطرنشان کرد که این پروژه «بهویژه در دوران افراطگرایی و تخریب میراث فرهنگی اهمیت دارد.» مجسمه بودای بامیان از آوریل ۲۰۲۶ به مدت ۱۸ ماه در معرض نمایش عمومی قرار خواهد گرفت.
به گزارش نیویورک تایمز ، نوئن از عکسهای مجسمههای آسیبدیده بودا در بامیان برای ایجاد یک مدل سهبعدی کامپیوتری استفاده کرد. سپس او و تیمی از سنگتراشها در ویتنام، این مجسمه را با دست از چهار بلوک عظیم ماسهسنگ تراشیدند.
ویژگی شاخص این پروژه، دستهای مجسمه است که از گلولهها و موشکهای ذوبشده ساخته شدهاند. این مواد که از جنگ افغانستان به جا ماندهاند، به یک عنصر هنری تبدیل شدهاند.
نوئن گفت که موشکها و گلولههای باقیمانده به طور مخفیانه ابتدا با کمک داوطلبان محلی به پاکستان و سپس به ویتنام منتقل شدند.
این مجسمهساز تأکید کرد: «این مجسمه نشان میدهد که حتی در میان هرج و مرج و خشونت، میتوان مهربان و نترس ماند. من این دستان برنجی صیقل داده شده را تصور میکنم که در افق میدرخشند و در آفتاب برق میزنند.»
عکس: گاردین (کوربیس)