Боровое, Е Бурабай, яке аз гӯшаҳои аҷибтарини Қазоқистон аст, ки дар байни даштҳои беохири Қазоқистони Шимолӣ, дар ноҳияи Кокшетау пинҳон аст.

Дар байни мардум ин маконро Барои зебоии беназири табиии Худ “Швейтсарияи Қазоқ” меномиданд, ки дар он ҳар як унсури манзара ҷодугарӣ ба назар мерасад.

Минтақаи пур аз ҷангалҳои асрҳо ва қаторкӯҳҳои боҳашамат дӯстдорони табиатро аз тамоми ҷаҳон ҷалб мекунад. Дар ин ҷо, дар байни ҷангалҳои санавбар ва кӯлҳои шаффоф, на танҳо оромӣ, балки саеҳатҳои ҳаяҷонбахш барои сайеҳони фаъол низ мавҷуданд.

Ривоят мегӯяд, ки Номи Бурабай бо мавҷуди афсонавии шутур алоқаманд аст, ки ба аспи болдор табдил ефта, аз одамон гурехта, ба қуллаи Кӯҳи Кокшетау рафт. Ин табдили рамзӣ рӯҳияи ин маконро инъикос мекунад-номаълум, пурасрор ва ҳамзамон боҳашамат.

Аз нуқтаи назари бостоншиносӣ, Боровое низ таърих дорад дар ин ҷо асбобҳои даврони биринҷӣ пайдо шудаанд, ки тасдиқ мекунад, ки ин заминҳо аз қадимулайем аз ҷониби одамон иқомат доранд. Қабилаҳои скифӣ замоне Аз Бурабай гузашта, тилло ва металлҳоро шикор мекарданд.

Боздид аз Окжетпесро фаромӯш накунед, ки санги боҳашаматест, ки сазовори яке аз зеботарин ҷозибаҳои табиии минтақа ба ҳисоб меравад. Қазоқҳо мегӯянд, ки ҳатто бо тир ба болои он расидан ғайриимкон аст. Окжетпес на танҳо як ҷозибаи табиӣ, балки як макони пур аз афсонаҳо ва ривоятҳо мебошад.

Аммо, Боровое танҳо бо сангҳо маҳдуд намешавад.

Ҷангалҳои зебои пистон ва каду, гуногунии кӯлҳо Щучье, Боровое, Большое Ва Малое Чебачьи, Котырколь ансамбли беназири табииро ба вуҷуд меоранд. Ин кӯлҳо, ба монанди сангҳои қиматбаҳо, дар ҳамвории сабзи ҷангал медурахшанд ва макони дӯстдоштаи моҳидорӣ ва истироҳат дар табиат мебошанд.

Яке аз рамзҳои Боровой халиҷи Кабуд дар кӯли Боровое мебошад. Дар ин ҷо яке аз маъруфтарин сангҳои табиӣ Ҷумбактас е Сфинкси Асрорӣ ҷойгир аст. Монанд ба сфинкси мифологӣ, ин санг вобаста ба кадом тараф ба он нигоҳ кардан намуди худро тағир медиҳад. Баъзан вай ба чеҳраи духтаре бо мӯйҳои парвозкунанда, баъзан ба чеҳраи зани пир монанд аст.

Боровое на танҳо биҳишти дӯстдорони зебоиҳои табиӣ, балки ҷои истироҳати фаъол аст.

Сайеҳон метавонанд дар роҳҳои сершумор сайругашт кунанд, дар кӯлҳо қаиқронӣ кунанд ва дар зимистон дар ҷангалҳои барфпӯш сайругашти лижаронӣ кунанд. Он инчунин ҷои беҳтаринест барои ҷамъоварии гиеҳҳои шифобахш, ки дар ин ҷо фаровон мерӯянд.

Кӯшиш карданро фаромӯш накунед кумис воситаи анъанавии солимгардонии қазоқ аст, ки дар шифохонаҳои маҳаллӣ низ маъмул аст.

Боровое ҳамагӣ 70 км дуртар аз Шаҳри Кокшетау ҷойгир аст, ки онро барои сафарҳои кӯтоҳмуддат ҷои мувофиқ месозад. Беҳтарин вақт барои боздид Аз Боровой тобистон аст, ки табиат тамоми зебоиҳои худро ошкор мекунад, аммо дар зимистон низ ҷаззобҳои худро дорад – ҷангалҳои барфпӯш ва оромие, ки дар шаҳрҳои пурғавғо пайдо кардан ғайриимкон аст.

Боровое маконест, ки дар он афсонаҳо ва воқеият вомехӯранд, ки дар он табиат истироҳат ва илҳом мебахшад.

Дар Ин Гӯшаи Қазоқистон, дар иҳотаи ҷангалҳои сӯзанбарг ва кӯлҳои булӯр, ҳама барои худ чизе пайдо мекунанд.

Аксҳо: аз манбаъҳои кушода

Тарҷума бо Истифода Аз Тарҷумони Yandex