Султонмаҳмут Торайгиров: мероси бузурги адабиети қазоқ – ИА Караван Инфо
Султонмаҳмут Торайгиров: мероси бузурги адабиети қазоқ

Султонмаҳмут Торайгиров (18931920) намояндаи равшани адабиети қазоқии ибтидои асри XX, шоир, нависанда ва публитсист, ки эҷодиети Ӯ дар мероси фарҳангии Қазоқистон изи бепоен гузоштааст.

Корҳои ӯ бо равияи амиқи иҷтимоӣ, ҳаваси мубориза барои ҳувияти миллӣ ва танқиди ноадолатии иҷтимоии он замон фарқ мекарданд.

Султонмаҳмут дар Оилаи деҳқон дар Қазоқистони Шарқӣ таваллуд шудааст. Аз синни хурдсолӣ ба омӯзиш таваҷҷӯҳ зоҳир мекард, сарфи назар аз мушкилоти вазъи худ. Вай дар мадраса ва инчунин дар мактаби русӣ таҳсил мекард, ки ба ӯ имкон дод, ки якчанд забонҳоро, аз ҷумла забони русиро аз худ кунад ва назари васеъро дар бораи масъалаҳои фарҳангӣ ва иҷтимоии он замон рушд диҳад.

Торайгиров яке аз нависандагоне буд, ки асосҳои забони адабии муосири қазоқро гузошт ва бисер тамоюлҳоро, ки барои адабиети қазоқии асри XX хос буданд, пешгӯӣ кард. Вай на танҳо шоир, балки публитсист буд, ки дар баҳсҳои адабӣ ва ҷамъиятии замони худ фаъолона иштирок мекард. Асарҳои ӯ бо шахсияти равшан ва аслият фарқ мекарданд, ӯ аз мавзӯъҳои мураккаб, ба монанди ноадолатии иҷтимоӣ, камбизоатӣ, зулми деҳқонон ва мустақилияти миллӣ наметарсид.

Аз маъруфтарин асарҳои ӯ шеърҳо: Кӣ гунаҳкор аст?, Ҳает дар гумроҳӣ ва Бечора.

Торайгиров ба рушди минбаъдаи шеъри қазоқ таъсир расонд. Равишҳои ҷасурона ва навоваронаи ӯ ба забони адабӣ, истифодаи образҳо ва метафораҳои мардумӣ бисер нависандагонро водор карданд, ки шаклҳои нави ифодаи худро пайдо кунанд ва рӯҳияи мардумро амиқтар дарк кунанд.

Торайгиров қудрати калимаро ҳамчун воситаи тағиребии иҷтимоӣ дарк мекард. Асарҳои ӯ ба бедор кардани шуури миллӣ ва маърифати мардум, алахусус дар шароити зулм ва ҳукмронии мустамликавӣ равона карда шуда буданд. Дар шеъри “Айман-Шолпан” ӯ на танҳо таърихи фоҷиабори муҳаббатро тасвир кард, балки ба масъалаҳои муҳими адолати иҷтимоӣ, муқовимат бо анъанаҳои бераҳмона ва мубориза барои хушбахтии шахсӣ низ дахл кард. Ин асари шоирона рамзи мубориза барои озодӣ ва шаъну шарафи шахсӣ гардид, ки онро ҳам барои ҳамзамононаш ва ҳам барои наслҳои минбаъда муҳим гардонид.

Торайгиров инчунин анъанаҳои кӯҳна ва меъерҳои шадиди иҷтимоиро ба баҳс кашид. Вай ошкоро асосҳои патриархалии ҷомеаро танқид карда, ба зарурати тағирот ва ислоҳот исрор кард. Корҳои ӯ на танҳо як мушкилоти фарҳангӣ, балки ифодаи ниезмандии шадид ба тағироти иҷтимоӣ буданд, ки ӯро яке аз аввалин овозҳое гардонид, ки ба навсозии миллӣ даъват мекард.

Торайгиров танҳо бо фаъолияти адабӣ маҳдуд намешуд. Вай дар ҳаети ҷамъиятию сиесии Онвақтаи Қазоқистон фаъолона иштирок мекард. Вай бо ақидаҳои пешрафта нобаробарии халқи қазоқро танқид мекард. Дар асарҳои худ шоир масъалаҳои маориф, ислоҳот ва мубориза барои ҳуқуқи мардуми меҳнатро ба миен овард.

Суханронӣ ва мақолаҳои ӯ дар саҳифаҳои рӯзномаҳо бедории миллӣ, тақвияти ҳисси ифтихор аз фарҳанг ва забони худро ифода мекарданд, ки ин дар давраи аввали асри XX, вақте ки мардуми қазоқ зери таъсири қувваҳои гуногуни беруна буданд, хеле муҳим буд.

Торайгиров то ба камол расидан зинда намонд, ҳаети ӯ дар синни 27 солагӣ қатъ шуд. Бо вуҷуди ин, эҷодиети ӯ дар хотираи фарҳангии халқи қазоқ изи бепоен гузошт ва то ҳол ба нависандагон, муҳаққиқон ва ходимони ҷамъиятӣ илҳом мебахшад. Дар асри XX асарҳои Ӯ дар заминаи шароити нави таърихӣ аз нав тафсир карда шуданд ва шеъри Торайгиров ба як қисми ҳаракати фарҳангӣ табдил ефт, ки ба барқарорсозӣ ва ҳифзи арзишҳои миллӣ равона карда шудааст.

Муҳаққиқон ва адибони муосир ба эҷодиети Торайгиров фаъолона муроҷиат карда, саҳми Ӯро дар ташаккули адабиет ва фарҳанги миллӣ таҳлил мекунанд. Саволҳое, ки ӯ дар асарҳояш ба миен гузоштааст — дар бораи ҳуқуқ ба таҳсил, озодии шахс ва ҳувияти миллӣ — ҳанӯз ҳам муҳиманд. Гузашта аз ин, корҳои Ӯ ба барномаҳои мактабӣ фаъолона дохил карда мешаванд ва Имрӯз Торайгиров барои ҷавонони Қазоқистон шахси муҳим боқӣ мемонад.

Султонмаҳмут Торайгиров на танҳо шоир, балки шахси барҷастаест, ки таъсири онро ба адабиет ва фарҳанги Қазоқистон аз ҳад зиед арзебӣ кардан душвор аст. Ҳает ва эҷодиети ӯ намунаи барҷастаи фидокорӣ ва садоқат ба кори худ ва асарҳои ӯ унсури муҳими ҳувияти миллӣ мебошанд.

Аксҳо: аз манбаъҳои кушода

Тарҷума бо Истифода Аз Тарҷумони Yandex

error: