Пайдоиши Усть-Каменогорск ба соли 1720 рост меояд, вақте ки отряди генерал-майор И.М. Лихарев, ки аз экспедитсия ба кӯли Зайсан баргашта буд, дар ин ҷо қалъаеро ҳамчун як қисми хати дифоъии Иртиш бунёд кард. Он барои ҳифзи заминҳои Сибир аз ҳуҷумҳои ҷунғарӣ пешбинӣ шуда буд.

Аммо, пас аз шикасти хонии Ҷунғар дар соли 1757, ин қалъа аҳамияти низомии худро аз даст дод ва тадриҷан ба як нуқтаи муҳими тиҷоратӣ табдил ёфт, ки Русияро бо Муғулистон ва Чин мепайвандад. Шаҳр ба «дарвозаи Олтойи Руднӣ» табдил ёфт, ки аз он ҷо экспедитсияҳо барои омӯхтани сарватҳои маҳаллӣ равона шуданд. Интиқоли консентрати маъдан аз Усть-Каменогорск мегузашт ва барои Барнаул ва минтақаҳои марказии Русия равона карда мешуд. Соли 1868 ба ин маҳалла мақоми шаҳр дода шуд.

Минтақаи атрофи Усть-Каменогорск сайёҳонро аз қадимулайём мафтун кардааст. Нависанда Павел Бажов аз манзараҳои табиӣ, ки ба заминаи афсонаҳои Урал монанд буданд, илҳом гирифта, аз он ҷо боздид кардааст: кӯҳҳои рангоранг, булӯрҳои пароканда ва манзараҳои аҷиб.

Дар аввали асри 20, ин шаҳр ба маркази истихроҷи тилло дар минтақаи Олтойи Қазоқистон табдил ёфт. Конҳои санглох ва аввалия фаъолона истихроҷ мешуданд ва ҳаҷми умумии тиллои истихроҷшуда тақрибан ба 700 тонна расид, аз ҷумла як порчаи беназири вазнашон беш аз 27 килограмм. Имрӯз Усть-Каменогорск ҳамчун маркази бузурги металлургияи ғайриранг маъруф аст, ки сурб, руҳ, нуқра, тилло ва дигар металлҳоро истеҳсол мекунад.

Дӯстдорони таърих ба ёдоварӣ аз маъбади ламаистӣ, ки дар охири асри 17 ва аввали асри 18 дар наздикии он вуҷуд дошт ва аз он танҳо нишонаҳои қариб намоён боқӣ мондаанд, таваҷҷӯҳ хоҳанд дошт.

Усть-Каменогорски муосир фаъолона рушд карда, торафт сабзу хуррамтар мешавад ва дар айни замон мероси ғании Олтойро ҳифз мекунад.

Акс: Аз манбаъҳои кушода